Hallo,


De buurman was er opnieuw met dezelfde cd vollenbak voor 2 uur lang van 6 tot 7:30. Dan is het liedje uit.
Het blijkt dat er elke dag geen elektriciteit is tussen 8 en 11 uur.
Dit zou zijn omdat er niet genoeg elektriciteit is voor iedereen.
Iedereen is het hier gewoon en maakt er niets meer van, voor ons is het even wennen.
Even gewacht op de computerhersteller maar die bleek zijn kat te sturen. Dan maar naar het internet cafe.
Mail checken en skype doen werken. Het lukte half, heb kunnen bellen maar mijn geluid kwam er niet door.
Eenmaal terug dit nog even onderzoeken en herstellen. En dan nog eens met Saravanan overleggen wat er nog kan.
Na school nog even gaan zwemmen aan zee, en een gesprek met de Zwitser van zaterdag. Hij bleek ziek te zijn.
Dit is natuurlijk ook een stuk van India voor ons Westerse mensen.
s'Avonds naar Pondi met Annemarie wat schriften en klein materiaal gaan kopen en dan terug.
De terugweg ging echter niet zo vlot. De taxichauffeur was niet eerlijk.
Plots ging hij een zijstraat in ipv de gewone weg. Wij natuurlijk op onze hoede en direct gevraagd waarom.
Hij zei dat er daar minder verkeer was, maar nog geen 2 min later stond hij stil en vroeg meer geld.
Het was een donkere straat zonder verlichting en ook geen enkele aanduiding waar de bewoonde wereld was, dus hij dacht: 'die heb ik mooi!'.
Helaas pindakaas, wij zeiden: 'Vergeet het, dan lopen we wel tot de hoofdstraat en nemen we een andere taxi en jij krijgt niets.'
Nog even dacht hij dat het bluf was, tot ik hem doodleuk vertelde hoe hij wel zou moeten rijden.
Die vond hij niet zo leuk: toeristen met een gps, weer geen extra inkomen.
Die avond hebben we nog afgesloten met een Leffe die ik meegebracht had in de valies, en weet je wat? Die smaakt nog lekkerder in India! (Al was het maar omdat je weet dat het daar zeldzaam is)
Morgen naar de Matrimandir, ik ga lekker dromen.




Weer een dag voorbij, en de buurman was zijn wekker vergeten vandaag. (Nochtans is het zondag oogstfeest en de muziek is daar voor!)
Geen probleem. Zo was ik goed uitgerust want het wordt zowiezo een drukke dag.
Om 9:00 aan het bezoekcentrum, een video bekijken met het doel en de leefwijze van de moeder.
Best interessant, maar ze hebben nog veel werk om het allemaal te verwezenlijken.
Eenmaal aan de tempel was algemene stilte verplicht. Nou 'tempel' mag je van hun niet zeggen.
Het is het symbool dat alle culturen verenigt. Alles heeft een betekenis, de 4 ingangen in alle windrichtingen, de ziel (het kristal) verlicht door de zon die doorstraalt naar het diepe innerlijke (de lotusbloem onderin).
In de bal een magisch licht dat door de gouden schotels schijnt, met 2 spiraalvormige hellingen naar de bezinningruimte.
Alles in wit marmer en wit wollen tapijt, het is gewoon niet aards te noemen.
Het ultime meditatiemoment. De tweemaal 15 min waren zo voorbij en de indrukken niet te beschrijven.
Zelfs de grootste spraakwatervallen uit de groep waren stil... lang voorbij het punt van ultieme stilte.

En dan weer terug naar de realiteit, het internet is er en moet nu nog degelijk worden ingesteld alook de virusprogramma's.
Meer dan nodig in India, wel nog een probleem.
Ik dacht dat de computerman de computer die stuk was kwam herstellen zo dat ik hem kon bijstaan, maar hij was er enkel voor het internet.
De rest is voor morgen,zei Saravan. Ik zie nog wel. Nog even een diepgaand gesprek met hem over de noden van de school en het onderwijs in India en dan gaan zwemmen en mediteren aan zee.
Iets wat hier wel meer mensen doen, Vele groeten en tot morgen.



Groeten Gerrit
Auroville, India
PS : geen eigen foto's vandaag, mocht er geen trekken op de heilige grond ;) enkel een indruk van op internet