Hallo,


Nu is het reeds maandag, de eerste dag "werken".
Slapen is niet een probleem maar de buurman zijn wekker staat wel erg luid. De Indische muziek is niet slecht maar vanaf 6:00 s'ochtends...
Om 9:00 op school eerst een rondleiding in operationele klassen, met de banken van de sponserloop Basisschool O.L.V.O. Heist in gebruik.
Het verliep vlot en hij liet ook van zijn "flinkste" leerlingen het werkschrift zien. Het is mooi om te zien dat hij ze allen goed kende en ze allen bij hem in de gunst willen staan.
Daarna ging ik naar de bib, een klasje volledig betaald door vrijwilligers inclusief de 3 computers.
Merkwaardig is dat deze klas een stenen vloer had. Spijtig wel dat er reeds 1 computer stuk was.
Geen probleem zei Saravanan, nog in garantie. Maar ik kon het niet laten en wou het toch van dichterbij bekijken.
Het probleem lag voor de hand. De power supply was slecht gespecifieerd (net het deel dat ik vroeger ontwierp).
In India is de spanning niet zoals bij ons 230V met een tolerantie van 10 procent maar kan de spanning zelfs onder de 160V duiken.
Dit is steeds dodelijk voor de dioden zeker bij deze temperaturen. Nu alleen nog Saravanan overtuigen dat ze steeds zullen breken als er geen ander "full range" type inkomt.
Hopelijk komt de computer leverancier nog deze week dan kan ik hem vertellen wat er moet gebeuren, en kan ik hem zo ver krijgen het in garantie bij alle drie te vervangen.
Saravanan zijn oplossing is een volledig powerstation met batterij, maar wie gaat dat betalen en nog meer onderhouden.
Let's make it simple en steek er gewoon de juiste in.
Daarna was er een verwelkomings gebaar met de zalf en rode verf op het voorhoofd en natuurlijk een bloemenkrans, wat roken die heerlijk.
Verse en aan elkaar geknoopt met een katoen draad, echt fantastisch.
De toiletten van de vorige actie die VBS O.L.V.O. betaalde heeft hij ook getoond en ze waren nog heel proper en goed onderhouden, een dikke pluim.
Want in India is het onderhoud het grootste probleem.
Saravanan is natuurlijk wel speciaal want hij krijgt zoveel "buitenlanders" over de vloer dat hij toch al iets meer "westers" is geworden.
Voor ik het wist was het na de middag en tijd om naar de Madrimandir te gaan voor de eerste keer, een grote ervaring, en zelfs gratis.
De mensen aan de ingang deden wel een beetje moeilijk, ik had bijkbaar een ingangs bewijs voor een totaal andere ingang en moest zo 3 km omlopen, raar.
Soit het was leuk en hele ervaring.
Daarna nog even zwemmen in de zee om af te koelen, een douche (liggend op de vloer!) insmeren met after sun en op bezoek bij Camiel.
Camiel en Jansi zagen er goed uit en het was fijn ze nog eens weer te zien. De tuin was reeds veel veranderd, maar toch heel herkenbaar.


Tot morgen


De buurman was er opnieuw met dezelfde cd vollenbak voor 2 uur lang van 6 tot 7:30. Dan is het liedje uit.
Het blijkt dat er elke dag geen elektriciteit is tussen 8 en 11 uur.
Dit zou zijn omdat er niet genoeg elektriciteit is voor iedereen.
Iedereen is het hier gewoon en maakt er niets meer van, voor ons is het even wennen.



Groeten Gerrit
Auroville, India